وقتی بیشتر از یک ساعت دنبال دانلود آهنگ "خوشحالو شادو خندانم" باشی آخر سر هم یا پیدا نشه یا سایته فیلتر(!) باشه یا باید یه پروسه ثبت نام کوفتی برا سایته داشته باشی میفتی به غلط کردن تا تو باشی دفعه دیگه موقع ناهار درست کردن همون"سنگ قبر آرزوها" رو بخونی.

• آسمون چشمش هم آیینه هرکی هست نوش جونش.

8 سال پیش در خوش خوشان 14 سالگی که کیفم رو کولم بعد از تمرین کاتا برای مسابقات استانی کاراته آخر هفته سوار اتوبوسای خط داخلی شهرک میشدم تا از فاز 5 بیام خونه...

همون موقه که ایسگاه بغل پارک پیاده میشدم تا بخاطر سفر مامان-بابا هم که شده میتونم شبا دیر بیام خونه بذار یه مقدارم قدم زدن تنهایی تو شبو تجربه کنم...

همون موقه که تو پیاده رو های خردادها قدم میزدم و سرمو میگرفتم بالا تا با بازی لامپا و برگ اکالیپتوسا یاد کودکیو بازی تو همین کوچه ها بیفتم...

یاد دوچرخه بنفشو صورتیم که با همه دوچرخه های دنیا فرق داشت که بابا پشتیشو دوخته بود :گنده و نرمو راحت!

که باش در میرفتم تک چرخ میزدمو بارها و بارها زخمو زیلی برمیگشتم و صدام درنمیومد تا کسی نفهمه...

میرسم خونه از در باغ میام تو و در خونه رو وا میکنم.

حالا که احساس میکنم تو خودم جا نمیشمو دارم میزنم بیرون حالا که خوابم نمیبره حالا که استخونای صورتم یخ زده و اسی بغل اومدم شومینه رو روشن کردم جلو دراز به دراز آجیه نشستم همین حالاکه CDشو(روش با یه خط کجو کوله نوشتم The boys I love them) میذارمو هدفون میذارم اون شب توی 8 سال پیش نمیمونه

ودستمو میگیره و از جلو مامان جان نگران که داره اعلام میکنه مامانو بابا مارو دست اون سپردن رد میکنه و میبره تو اتاق کوچیکه همونجا که مانیتور کنار پنجره داره 5 تا پسر خوشتیپ سیاه پوش هدفون تو گوشونشون میده که دارن "سیزن این د سان" میخونن.

• ای 14 سالگی که به برایان مکفدای توی مانیتور راضی میشدی!

حواست باشه انتظار نداشته باشی حواسشون باشه

.

.

.

دل کوچولو

دل دیوونه

آخه دیگه کی میخوای بزرگ شی؟

بی ربط نامه:

• ساغر برام آف گذاشته:"برنامه نویس موجودیست زنده که اغلب بصورت نشسته با کمی خمیدگی روبروی خود را نگاه می کند. این موجود توانایی بسیار زیادی در گیر دادن به یک موضوع و پلک نزدن را داراست. بیشتر طول عمر خود را بدون تحرک سپری می کند و فقط انگشتانش دارای فعالیت بسیار زیاد هستند. غالبا بصورت انفرادی یافت می شود و در پاسخ به مخاطب همواره می گوید: چی؟ ۹۹٪ آنها شب زیست هستند. بین یک شاخه گل رز و یک تکه پارآجر تفاوتی قائل نمی شود و دنیای وی فقط نیم متر جلوتر از چشمانش است."

تصمیم میگیرم دیگه بفهمم چرا بعد چار سال کدم نمیگیره

بعد خب خوشحال میشم دیگه!

• امروز تا الآن که ساعت 2:05بچه زبلی بودم اتاقمو تمیز کردم ایضا هالو کریدورو اینا همه جارو برقی کشیدم پنجره ها رو باز کردم و عود روشن کردم مهمتر از همه آشغالا رو یکی کردم گذاشتم دم درتا آجی-ویروسا به دلی-ویروس چینج نکنن دانشگا نرفتم کلاس رقص دوسداشتنی اسپنیشمو رفتم چند سری ظرف شستم(من مطمئنم یکی از ظرفا ما نره بقیه همه مادن وگرنه با این سرعت تولید ظرف نداشتیم تو ظرفشویی) و در آخر این برنامه مثل هفته های قبل قبض پرداخت شده بدست رفتم مرکز مخابرات بکنم تو چش یارو تا بفرمان یه ساعت دیگه وصل میشه!

• 
  
  صبح اول یکم دراز کشیدم تو تختم پاهامو دراز کردم و کلی آهنگ قدیمی گوش دادم بعد یهو یادم افتاد به یه لیله کوچولوی کجو کوله و به طرز نانازی اشتباه(!) روبروی خوابگاه متاهلین علامه انقد سر ذوقم اوورد که آجیه رو از تو دستشویی بکشم بیرونو براش تعریف کنم و اونم بگه که دیدتش!حالم خوب بود و داشت با تلقینای "ایتس ا بیوتیفول لایف او او وو او" بهترم میشد که دلم خواس پولامو بشمرم که دیدم از 200 تومن هفته پیش با پولای تو کیفم 80 تومن مونده بعد کلی از اهواز تا تهران ملتو بسیج کردمو(هفته بسیج مبارک-همراه اول) گریه زاری که 120 تومن تو یه هفته چی شده که جمع عددای ماشین حساب نیلو25ساله از اهواز و آجیه 24ساله از تهران نشون داد که:گرونیه خواهر بد گرونیه پول تو کیفت نذار یا میخوای شماره حسابتو بده و دیگه بقیشو نمیشنیدم حتی آجیه هم استرس گرفته بود از قیافه من!

• 
  
  رفتم رو "برد کوچولو"ی پشت در تو دو لیستمو پاک کردم تا آخر آخر بعد یه لیله اشتباه کشیدم آجیه هم اومد بغلش یکی کشید بعد رفت سر کار.

وامروز در حالیکه از تسونامی مالی صبح سرم گرم بود کیک کشمشی صبحانه با نان سخاری بدستو پنیرو عسل در کوله برگ زرد گنده ای آرووووووم آرووم همراه قدم ها از بالای سرم بسمت جلو افتاد. برگ نیمه پیر خیلی گنده با حرکتای اطمینان بخش دیدی؟مثل دستای بابا...

از صبح احساسی داشتم که متناظر با هوای گرفته ی سنگین بود.
سرشار از تصمیم برای ترتمیز کردن خونه و بردن آجی مریض به بیمارستان بودم اما همینکه از جایی که تو هال کنار شومینه براش پهن شده بود بلند شد خزیدم توش و اومدم کله رو بندازم رو بالشش که گامبی خورد به گلمیز سرمو گرفتم بین دو تا دستمو خزیدم زیر پتوی پشمیش.بین دوتا دنیا بودم که خودش منتگذارانه رفت بیمارستان منم دیدم که دارم توی یه چاه با دیوارای سبز روشن چرک گرفته برخوردار از پلکان سقوط میکنم و با ترس به پله های کثیفی که خیلیا رو آروم آروم پایین برده بود و میتونس بالا هم اوورده بشه نگا میکردم.میدیدم که باید این همه فضای سنگینو طی کنم تا جبران اشتباهمو بکنم و همینجور منتظر بودم تا بخورم کف ولی مگه کفی بود...
حال بدی بود میدونم ازون بود که سرم اینجوری رو گردنم سنگینی میکنه برم دکتر که از زیر زبونم بکشه ضربه خورده؟یه استامینوفن کدیین خوردم حالا فقط مورمور میشه.
مامان زنگ زد مچمو گرفت که کلاس نرفتم بعد خدافظی کرد.
مامان خوب نیست میدونم دلش پره مامانی که مارو میکشت اگه میگفتیم مثلا بیشعور حالا تا یه تقی به توقی میخوره سرتا پا ماجرا رو به گند میکشونه و این منم که باید بش تذکر بدم.
دلم نمیخواد همه چی برعکس باشه.
تنها باریکه ی امروز به یاد اووردن تصویر پسرک دانشجویی بود که دیشب تو اتوبوس انقلاب-تجریش شلنگ تخته انداختنای خودشو دوستاش نتیجه داد و تو یه ایسگا پاش لای در موند نشسته بود رو پله دو دستی پاشو میکشید بعد یه خانومی که داشت رد میشد از بین این همه آدم تو اتوبوس ازش پرسید تجریش میره؟ اونم قاطی فریاداش و دادو بیداد آقا درعقبو یبار بزن یکی پاش مونده لای درو اینا داشت میگفت آره.*

*اینم فکر کنم جایگزین اون صحنه تو ذهنم شد که ژاندارک در سایتو کاملا ییهویی باز کرد و اون پسر سال اولیه بین دیوار و در پرس شد و یه مقدار ازبیسکوییت تو دهنش ریخت بیرون و قبل ازینکه ژاندارک عذرخواهی کنه با دستو سرو اشکی در چشم اشاره کرد که خودش مقصر بوده:)

بعد گاهی انسان* یاسین خوانان بخودش می آید و میبیند گوشهای مخملی در دستانش نوازش میشوند.



*دلم هوای ثانیه های نخستین سریال "خانه سبز" رو کرده کردنی!

اول دلشوره دارم

بعد آسمون ابری میشه

دفتر و جزوم خاکستری میشه

و صدای کلاغ میاد

نه برعکسش

سه تا بلیت میندازیم تو سطلای هوشمند(!)بی.آر.تی بعد همینکه میریم تو من گه گیجه میگیرم,صدای مانیا میاد که به لیدر ژاندارک میگه فقط یراهی پیدا کن بزنیم بیرون,از سمت راست جیغو ویغ خانوما جو میده و از چپ این مردای عملن که میمالن!ما تو مرزیم, یه عده دارن از سمت مخالف هجوم میارن,ما میخوایم مقاومت کنیم ولی اتوبوسا تو چنتا از ایستگاها نگه میدارن و بار خالی میکنن,دیگه کاری نمیشه کرد یه پیرمردی یه کیسه سنگین داره میذارم بره جلوم نمیدونم باید چکار کنم,گشنمه خستم و سردمه و حتی نفس نمیتونم بکشم اینجوری نمیتونم تصمیم بگیرم وجودم با جاش بلاک شده . یه خانومی از پشت سرم یریز داره فحش میده اگه چشمم بخوره بکسی ازش عذر خواهی میکنم ازینکه تو این موقعیت عذابم ولی نمیتونم تاثیری داشته باشم احساس گناه میکنم.
نمیبینمشون.سرمو میچرخونم درد میگیره پس هنوز هست.ژاندارکو میبینم که از ورودی(و البته خروجی) یکی از ایستگاها به امید آزادی خودشو میندازه جلو یکی ازون تندروهای سامانه شهری ولی نمیمیره.الان چن صدم ثانیه از فریاد منو پرت شدن مانیا بسمت ژاندارک میگذره و آقایی که حداقل لباس فرمش نشون میده مسئول جمعو جور کردن اوضاس داره با استفاده از تکنولوژی روز(باسن) راهو باز میکنه و این منم که تو مرزم و آقاهای دیگه....
میدونم اون دوتا تا الآن یراهی پیدا کردن رفتن ولی من فقط راه خودشو میدونم.سختمه همه چی سختمه,میخوام گریه کنم که پیداشون میکنم اون بیرون منتظرن تا میبیننم شروع میکن ازم عذرخواهی کردن(!)
آن فوت(!) تو پیاده رو انقلاب داریم میریم.کی کم میاره؟
بله دشمن.
شما موزیک متنو"خوشحالو شادو خندانم" بزنین تا منو مانیا رو ببینین که دست همو گرفتیم و داریم اونجوریا دخترونه تو پیاده رو میدوییم و مهمم نیس که ...اصا چی مهمه؟
بله دشمن.
خب پس ما وایمیسیم و ژاندارکو نگا میکنیم که عقب مونده, کودک درونش با قدمای ریز,سریع و یه خنده مثه
- مثه صدای این آویزا که وقتی در یه مغازه ایو باز میکنی میخورن بهمو یه نمه شادت میکنن-میدوه پیشمون.
.
.
.
تنهاییاتو
دوتاییاتو
هیچی ییاتو
9 صبح
2ظهر
یا 10 شب
اشکاشو
لبخنداتون
ختم مسیرای گمشده برای پیداشدنتو
همه طعم میلک شیک قهوه ای میداد
روی ترک مهربان میزی چوبی
در آغوش دو صندلی دست به چانه رو بروی هم
همانجا
کنار پنجره ی باز گلدان پر گل دربر
و پرده های همیشه رقصان سفید با سوراخهای ریزش
مثل لباس کودکی,
که آتش گرفت
بس که احساس را به گناه آلوده میکردیم.

• حضور ذهن ندارم.با کلمات زیر جمله بسازید:

داشتیم, تا, بود, کافه, آنتراکت.

Wow!Such a dream I had last night :)

Shame on me having these enjoyments:P

پتو ملافه: پخشو پلا تو هال جلو شومینه.
رو تختی: چروک از رو تخت افتاده تو اتاق.
بازار شام:یه تابلوی قشنگه
پس ,اتاق؟
طویله.
دیگ پریروز پاپ کرن:سیاه کثیف تو ظرفشویی.
ساعت6:پرواز نیلو.
ساعت یک ربع کم:شروع کلاس زبان.
کی میری؟
. .
_

میری؟
نچچچچچ.
حوله گلبه ایه با توپتوپای نارنجی: سیاه.
استرس:اکسیژن.
برد دارت:خاکی.
شومینه:خاموش.
گوشی:قطع شده توسط دولت خودمختار.

• 
  دلی: جامه ی در هم پیچیده.


• تقصیر اونا بود اگه با کج و کولگی کنار نمیومدن نبودنم معلوم نمیشد.
  
  
  
  

هوله ! گربه هه خامتره اونیه که بتونه با اینطور کمین کردن چیزی از سفره رنگین گنجشکو سارهای ولوروی زمین نسیب خودش کنه...

میبینی اینجوری نمیتونی خودتو گول بزنی از رو نیمکت پارک بلند میشی پیاده را میفتی سمت خونه.

داری دنبال آخرین قبض موبایلت میبگردی که میبینی آلبومه رو اونجایی گذاشتی که دیگه نبینیش برش میداری رو تخت میشینی .

یادت میاد تا میخواس عکس بگیره صدای اسب درمیووردو دوچرخشو رویه چرخ بالا میبرد کپشو پایین کشیده چهرش تو تاریکیه و آسمونم ابره هی چشاتو تنگ میکنی تنگتر

چشاتو میبندی

خیلی ساکته...

فکر میکنی...

همینجوری که یهو داری بلند میشی آلبومو رو زانوات میکوبیو با استیصال و خفه میگی یادم نمیاد تو آینه میبینی که موای مشکیتر از اتاق خاموش یک روز ابریت دارن میفتن رو شونه هاتو چنتا ازون فراش متعجب همون بالا میمونن

بخودت نگا میکنی دلت میسوزه یاد یه چیز مسخره میفتی که باعث میشه از ته دل بخندی میای ردپای اونو برا امروزت بذاری میدویی سمت اسی میذاریش تو تختت چنبار زنگ میزنی بگی این دایلاپ کوفتیتون وصل نمیشه بعدم نمیگن مرض داشتیم ولی میگن وصل شد خانوم وصل شد!

بعد فونتای بلاگتو بزرگتر میکنیو عنوان هم شیری رنگ میکنی با تغییر فونت(سلام سارا) بعد میای ردپاتو بذاری که یادت نمیاد

هیچ مسخره بازیی یادت نمیاد

هیچ منجر به خنده ی از ته دلی...

آخرین چیزی که یادت میاد یه پشه است!پشه ی کوفتی ای که انگاربا یه نخ 2 سانتی متری به گوشت آویزون کرده بودن و تمام دیشب نمیذاش درست و حسابی به کابوسات برسی چه سمت راس میرفتی چه غلت میزدی زیر پتو زیر بالش حتی تا بری دسشوییو بیای!نمیذاش!

و یادت میاد که نصفه های شب بلند شدی و یکی محکم خوابوندی در گوش خودت.

شاید همینو میخواس.

اینو!میگه:"دلی به دریا بزن!"

"جس" میگه:انگار یه چیزی همش یاداوری میکنه که ما واقعا یبار ملاقات کردیم.
اتفاق افتاد.
واقعی بود.
"سلین" شروع میکنه به خودش بودن:خوشحالم که اینو میگی چون همیشه احساس خشکی میکنم و اینجوری نمیتونم حرکت کنم.بقیه فقط باهم لاس میزنن یا حتی ممکنه یه رابطه کامل داشته باشن و وقتی بهم میزنن یادشون میره. طوری اینکارو میکنن انگار دارن غذاشونو عوض میکنن.
من احساس میکنم هیچوقت نمیتونم فراموش کنم کسیو که باهاش بودم.برای اینکه هر شخصی قابلیتای مخصوص خودشو داره.
نمیتونی اونا رو با هم جایگزین کنی.چیزی که ازدست رفته رفته!هر رابطه ای که تموم میشه واقعا بمن صدمه میزنه واسه همینه که تو رابطه هام خیلی دقت میکنم.واقعا بمن صدمه میزنه.حتی ث.ک.ث البته من اینکارو نمیکنم.برای اینکه دلم برای اون آدم از هر چیزی تو این دنیا بیشتر تنگ میشه.
انگار همش به چیزای کوچیک فک میکنم.
شاید دیوونه باشم نمیدونم مادرم میگف که همیشه دیر میرفتم مدرسه!یه روز منو تعقیب کرد و فهمید که چرا:به شاه بلوطایی که از درختا میفتادنو رو زمین غلت میخوردن نگا میکردم مورچه ها چجور از خیابون رد میشن و برگای درختا چطور روی تنه هاشون سایه میندازن.
چیزای کوچیک.
فکر کنم مردم هم برای هم اینجورین.
من جزییات رو توی اونا میبینم.برای هرکدوم جزییات خاص که تکونم میده و دلم براشون تنگ میشه.همشه دلم تنگ میشه.
هیچوقت نمیتونی کسیو با کس دیگه ای عوض کنی برای اینکه هر کس از جزییات زیبا و خاص خودش ساخته شده
یادم میاد که ریشت یکم اینجاش قرمز بود و وقتی خورشید بش میتابید معلوم میشد و همون روز صبح قبل از اینکه تو بری یادم میاد که دلم براش تنگ شده بود.
خیلی احمقانس!

• جزییات باز هم حادثه آفرید.
  

از خواب بلند شدم دیدم دستاشو پشتش گذاشته عین این گروگانا خندم گرف چسب کاغذی برداشتم دستاشو بستم بهم بعد رفتم آبو گذاشتم جوش بیاد بعد دو تیکه از خلایق هستیو انداختم تو تشت چون حموم سرد بود اووردم جلو شومینه تو هال شستم(از سایر مزایای نداشتن زندگی مشترک با ننه بوااآ) و به ریکاوری منتقل کردم شلوار سفیدمم هرچی تاب خورد تو ماشین به جایی نرسید دوتامون بی خیال شدیم رفتم درین هنگامه متوجه گردیدم جدا رنگ کفشام یادم نمیاد اونام با مسواکو مایه ظرفشویی شستم بعد دیگه الان پاچه شلوار قرمزم خیس چسبیده به پاها نشستم تو تخت خوووشاااال!!تازشم کی گفته نمیرسم کارای زبانمو بکنم؟ولی هر کی گفته امتحان صفو نمیرسم بخونم یه فکریم به حال حلش بکنه وقت ندارم.یووووهووو برا فردا شب "مهمانسرای دو دونیا"بلیت رزرو کردم با آجیه بریم جاش به آذر اسمس دادم نمیام با بچه ها تجربی فرزانگان بریم بیرون راستش من تو دبیرستانم زیاد با اینا نبودم آذر فک کرد بابت اینه که عروسه میاد که وقتی اینو مطرح کرد گفتم نمیدونستم ولی تو دلم حال کردم دیگه مهم نیس چم شده مهم اینه که اینجوری احساس راحتتری دارم 10 سال بمن چسبید خیلی ازم کشید خیلی بارها گف چجوری منو تحمل میکنی بارها دیگران بم گفتن دارم بخاطر اون خودمو مختل میکنم حالا میره بشون میگه دلی اینجوریه یه وختایی بی دلیل قهر میکنه خودش برمیگرده اونام ساکت میشن شما الان فک کنم پشت گوشتم دیدی بقیشو بره دو دستی به اون بدبخت بچسبه .بدبختی که میدونی از کجا شروع میشه؟ازینکه انتظاری نداشته باشی قدرتو بدونن ولی هی نشونت میدن که کاری نکردی که!یا انقد وظیفت میشه که بت خرده هم میگرن...

تئاتر فردا شبو بچسب.

"او که از من برید و ترکم کرد

پس چرا پس نداد آن دل را

وای بر من که مفت بخشیدم

دل آشفته حال غافل را"

• بمنچه! میرم تو سایت اپلای ابرود اطلاعات ویزا تحصیلی گیربیارم ازینا مینویسن!!بعد اپلای نگرفته میرم ابرودترین ابرودها.

تا حالا تو زندگیم از رعد مبرق نترسیدم هیچی حالشم بردم جز دو بار!یبار جناب رفنه بود کوه اینجام انگار بمب رو خونه ول میکردن بعد حالا هی زنگ بزن هی برنداره گوشیشو اینم از حالا دیوونم میکنه نصفه شب برنگشته هیچی یه اسمس میزنه دیرتر میام امشب خونه با مهزاد رفتیم بیرون بت میگم ...بخوره تو سرت!
حالا من باید با این رعد و برقای وحشتناک زشت توفان وحشتناکی که هر لحظه ممکنه این شیشه رو بشکونه و صدای دزدگیرا زیر یه سقف باشم که این از خدا بی خبر کی خبرش برسه..لا اقل نمیگه به مامان اینا چی بگو!
خب دیگه گریه نمیکنم لبو لوچش داره یوری از تو گوشیم میاد بیرون.فاجعس فاجعه!!!!!
پینوشت1:فاجعه یعنی طلبکار.مثلا میای چونه بزنی با یارو که بارونیه رو میده 70 تومن یه لبخند ژکوند که به هر عمله ای زده تا حالا جز پسرایی که خواستنش میزنه 69 تومن!!!میذاره وسط حرفت رو میز یارو اونم هنو دهنشو وا نکرده یه 2 تومنی میذاره میگه شما باید 1000تومنشو پس بدی و چونه زدن شروع میشه بعد من میام بیرون خودمو ریش ریش میکنم خانووم قهر!!که من باشم بیام خریدو فلانو...آها همینجا پاز کن...چی؟!!
پینوشت 2:اینا چی بودن تو همایش امروز میخواستن اپلای بگیرن؟خدا صادراتمونو افزایش بده در کنارش یه فکریم بحال فرهنگمون بکن... ما چاکریم!

• چرا من هر وخ میرم سمت سالن مطالعه خواهرام تا شلوارمو بالا بکشم این متفکر دست در جیب داره رد میشه...خو نمیتونم جلو خندمو بگیرم چکار کنم!عین این کاراکترای عصر صامت هست که یه کاری میکنن دست در جیب آروم آروم رد میشن که مثلا انگار نه انگار حالا معلوم نیس این چه کرده که سالهاس...(اصا چکارش داری! مگه نمیدونی که همه بدبختی های عالم از زنه!)
• واااااااااااااااااااااااااای!این جوراب راهراهی نیلیو بنفشو زردوسفیدم که یه کله زرد خرس بالاشه هست؟واااااااااااای بوق میزنه!!!!!!!!کله خرسش میبوقه دیروز تو کلاس زبان چند فروند آدمو فرستاد رو هوا!
• راستی یکی همسنو سالاش تو کلاس زبانه که وترینرینه

هی خدا!نمیشنوم؟! بلندتر...!

این دو روزه انقد حرف زدموجیغو ویغ کردم که الآن عملا صدا گاو میدم و تهدید کردم که اگه بیشتر از این بم بی احترامی کنن استرالیا رو بپیچونم برم هند.میگم بعد تابستون زمستون بود دیگه؟همینجوری پرسیدم.
پنج شنبه با آجیه رفتیم گلستان بعد نمیدونم چی شد آسانسور پیدا شد اینم عین موش میپره تو هر سوراخی منم که جارو!میخواستیم یه طبقه بجون آقام یه طبقه بریم بالاتر که نتیجیتا پارکینگ اول یه خانواده رو پیاده کردیم پارکینگ دوم یه خانواده فوق العاده خوشبختو سوار کردیم و تا همکف بدرقشون کردیم سپس مادربزرگ مادر و نینی نوه ای بس جذاب را سوار کردیم تا بریم مقصد تو آسانسورم من تو آینه خندیدم نینیه دید بلند بلند ذوق کرد منم تو رو دربایستیو اینا کمک مامانش کردم کالسکشو از تو آسانسور بیاره بیرون که آسانسور خراب بوده سرم موند لای درش بعد هی مجبوربودم تا مردمو آجیه رو به آرامش دعوت کنم و بگم که جام خوبه تا وا شه!بعد تو خیابونم تاریک بود پام رف تو جوب پیچ خورد خلاصه کله پاچم رسید خونه!
امروز تو کلاس فلسفه نمیدونم چی من داشتم English vocabulary in use میخوندم ساغرم بغل دستم داشت کتاب تست ارشدو میخوند تو لاک خودمون بودیم که یه لحظه حواسم به آستینای راه راهی زرد و مشکیم که تا وسط انگشتام بود افتاد مچامو بهم چسبوندم دستمو یه جایی که فقط خودمو ساغر میدیدیم گذاشتم بعد انگشتا دوتا دستامو بهم زدم و گفتم ویززززززززز... و دوباره رفتم تو لاکم ساغر خندید استاد هم زرتی گف لیستو بدین از اونایی که گوش نمیکنن یه سوالی بپرسیم بعدم به ساغر گف فلان جمله کلی جزیی یا شخصیه؟چرا؟اونم یه چیزایی گفت خب دیگه لازمه بگم سوال بعدی با "بغل دستیش " شروع شد؟منم گفتم با کلی بودنش موافقم با دلیلش نه اونم اومد مچمو بگیره هی وسط حرفم پرید منم به آقای فلسفه گفتم که منظورمو نمیفمه و اون دلیلای منو ساغرو مسخره کرد ساکت شدم تا جوابو گف و گفتم لفظا فرق داره و بین کلمات جمله اون با من مراعات نظیر به نظیر وجود داره اما نخندیدم.
امروز وقتی جیگر زلیخام از تو بی-آر-تی درومد یه هولدن کالفیلدی داشت به پیرزنه میگف از اینجا آدمارو بار میزنن میبرن تهران پارس:دی
آجیه درحالیکه داش آشپزی میکرد بمن که رو بخارای شیرقهوه که خیلی خوشکل از لیوان گنده ی عزیزکرده منچستریم میرقصیدنو بیرون میومدن ماتم برده بود گف برم سرجام بخوابم نرفتم گف دلی!مثه یه خانوم محترم.کیف کردم, جدا!(سلام هولدن!) پاشدم در حالیکه پامو مثه نظامیا میبردم بالا و مثه بالرینا میذاشتم زمین رفتم سمت اتاقم.
صدای خنده ی از ته دلش شادم کرد.

• 
  
  پی نوشت یک: میخوام فردا این ووکب جلسه فردا رو تموم کنم پروژه کامپایلرو یکاریش کنم و اگه نه لا اقل یکم سی شارپ کار کنم.
  


• 
  
  پی نوشت دو:این دخترروشنگریا در مواجهه با هرگونه انسانی جانوری گیاهی خوزستان به یکی از دو دسته زیر تعلق دارت:
  1.فاجعه.
  2.تحت شرایطی دردناک قابل تحمل
  (البته ماحتی تو لایه های الکترونیم یادمه استثنا داشتیم)
  


• 
  
  پینوشت سه:امروز پلیسه که الآن که آجیه خوابه احتمالا بیداره سر چاررا ولیعصر داش میگف:راننده مزدا!!راننده مزداااااا!!آروم آروم(از بین شهیدپروران پیاده ) برو!


• پی نوشت چار:خدایا آنچه را از ما دریغ میفرمایی از ما دریغ مفرما,آمین!