۱۳۹۲ فروردین ۵, دوشنبه

زنگ زد نیم ساعت دیگه میرسه ایسگاه قطار که پیاده تا خونه ای که اتاق من توشه ده دقه راهه. سیر خورد کردم تو غذای من دراری چن وقته هی ره به ره سیر هوس میکنم تو غذا. خوردم. گفت میره خرید از این راه که رسید دوست داشتم بگه نزدیک خونم چیزی نمیخوای عزیزم؟ اون آخرشو البته تو این جمله نمیگه من تو این جمله به خودم میگم. امروز خوشحال پا شدم بیدارش کردم بره دنبال زندگیش شهرش، توصیه کردم قبل قطار یه ساندویچ بگیره و بعدش یه کیک هویج. وقتی رفت فهمیدم خودمم که دلم کیک میخواد.  یه اسکایپ ناقصی با مامان گذاشتم و التماس آبجیه کردم که بذار برم کیک شکلاتیمو بگیرم. دوییدم از ر ورودخونه رد شدم تا اولین چهار راه از نونفروشی مورد نظر کیکه رو بگیرم هی من با لهجه ی داغون گفتم کیک شکلاتیه رو بدید لطفا هی یارو میگفت فلان چیز؟ فلان؟ خو تو که میدونی چیو میخوام د بدش لامصب مجبورم نکن هی بگم الله الله الله.. الله اکبََََر (انقلابی بخونید). در حال خوردن بلاگ خوندم و خونسردانه به استاد کورسی که باید پیپر بنویسم و از قضا(اااا) سوپروایزر تزمم هست ای میل زدم وقت پیپر مارو کش بیار بینیم باا بااا. فشاره دیگه.
تو ذهنم رفتم کنار رودخونه دو چرخه سواری . حالا بیاد برنامه دارم ببرمش که بریم قدم بزنیم کنار ردوخونه گویی که آفتابم رفته باشه پشت کوه ها که در نتیجه قبلش باید از غذای سیر دار بدم بخوره که با دل خجسته ببوسمش. 

۱۳۹۱ اسفند ۲۰, یکشنبه

صبح های اولیه مشترک مورد نظر

خوابیده رو زمین. خود زمین دشک بادی بش دادم عوض باد کردن دولا کرده انداخته زیرش. بیدار شدم با فکر مقاله های نخونده، قرار با ماریونا و ددلاینهایی که میرسه. صبونه و اینکه نون داریم یا نه. دستمال رو از روی گنجه بغل تخت با دو تا انگشته کش اومده کنار میزنم تا عقربه ساعت گرد ساعت مچی بزرگشو ببینم: ده دقه به... هشت. وقت دارم تا دوش بگیرم. از کنارش رد میشم. هشیار میخوابه پاشو جمع میکنه تا در باز شه. رد میشم میرم. دست و صورت شسته و مسواک زده با موهایی که ازش آب میچکه میام تو اتاق درو آروم باز میکنم به پاش نخوره. در باز میشه همینجوری که پاشو جمع کرده خوابش برده باز. سه روز اول با هم تو تخت خونه ی جدید من بودیم. فقط یه شب روش تنها خوابیده بودم. جامون نمیشد. موقع غلت زدن باید دستمو به میله های شوفاژ میگرفتم تا خودمو بکشم بالا و در جا دور بزنم مثلن سه شب. خودش که سایزش طوریه که تخت یک نفره کمشه. خرو پف میکرد دسمو میذاشتم رو سینه ش سیستم هشیارش درجا قطعش میکرد تا چن دقه که خوابم ببره. دو روز بعدی دشک بادی کوین سایزو پمپ زد و رفتیم دو تایی روش. از دیشب که کارتون میدیدم من رو تخته خوابم میبرد این میره پایین و من راحتتر میخوابم. اینجوریم که نمیشه که. نشستم تو تختم. یه چشمشو باز میکنه بقیه ش خوابه خوابه. میگه تا تو بری همه اینا جمع شده تازه صبونه هم حاضره. داره میره سمت خرو پف باز برم پیشش که بشه.

۱۳۹۱ اسفند ۱۱, جمعه

اگه عقلم کار میکرد که گزارش نمیدادم. دلی هسسم دوم راهنمایی کلاس خانوم نجیبی گزارش زندگی روزانه.

دلم سیر و سرکه س؟ نه نیس. اما پاهامو مث دم سگ تکون میدم. سه روز یادم رفت غذا بخورم. دیشب بعد از اینکه حدود 6 بار 50 کیلو بار کردم و با اتوبوس اسباب کشی کردم ، در حالیکه توی اتاق فسنقلی روی اسباب وسایلم که جایی نبود تا پرتشون کنم نشستم و احساس کردم هر آن از گشنگی میمیرم . خوب که این احساس قوت گرفت سیر شدم. در حدی میل به غذا نداشتم که ترسیدم بلایی سرم بیاد یا مرده باشم که خوب شدم. حالا مرده زنده خوابیدم دیگه . اینا برای اینکه ثابت کنن کولن هی بیرون اتاقم دارت بازی کردن. همین بیرون روبرو در اتاق من قاطیشم کلمه های انگلیسی داد میزدن که غریبی نکنم به جمع خانواده ی عجیب ناقصشون بپیونم. من تو برزخ خواب چشامو باز میکردم که خفه شین جون جدتتون دو روز دارم تنهایی اثاث میکشم تو سرمای منفی یه چند درجه. نکه خودم خیلی هم خواسته باشم. یکیو با کلی خجالت گفتم ماشین داره بیاد بار کنیم گفت رو چشم نه تنها سه شنبه که چارشنبه هم پایه تم. سه شنبه گوشیشو بر نداشت. آخرین چمدون اون روز و میبردم که زنگ زد. جوابشو ندادم. چارشنبه اس ام اس زد ساده و خلاصه گفت متاسفه و نمیتونه کمکم کنه. بعد از این جمله گفته بود تو شهر نیست. من الان البته نگرانشم که دفعه ی بعد که منو دید با چه رویی تو چشمم نگا میکنه. جمله ی قبلی طعنه آمیز نبود. دو نفر دیگه هم بعد از چندین روز اصرار که کمکت نکنیم میمیریم و بیسار موقه عمل فرمودن که میترسن تو دست و پا باشن و دومی گفت که دوست داره کمک سلیقه ای کنه دو وجبمو چه رنگی بچینم. گفتم نازی . اگه دم دست بود مثه سگ تفقدش میکردم. چه روحیه ی شفافی. البته اینجا همچنان انباریه و من امروز صبح با خداحافظی پسر  و پدر و دختر خانواده پا شدم که میریم بایرن. بعد داد دایی بلند شد که بازوشو گرفته بودو ومیگف شششایسه(گه) بعد آمبولانس اومد و بردش. بعدشم ما لباسایی که روشون خوابیده بودیمو بدون دو دوتا چارتا بردیم صاف ریختیم تو کانتینرای صلیب سرخ. البته قلبمون اولش پاک و روحمونم بلند نبود اما حالا که میتمونم پامو دراز کنمو رو تخت شپشو بخوابم شده. چون میدونستم که غذا نخوردم سه روزه رفتم مغازه ترکا از اون نونایی که توش گوجه و سیر پیازو گوشت زدن گرفتم سه تا ، یکیشو خوردم. حتی بعد خوردنم که باید معده م یه فعالیتی کنه نکرد. صدا هم نداد. من همچنان چه بعد و چه قبل خوردن گشنه نبودم. دو تای دیگه رو نگه داشتم فردا اگه از قطار جا موندیم بخوریم با هم. اگه نه که من تا برسیم حالم خوب شده یادم اومدم چه بلاهایی این چن روزه سرم اومده نمتونم غذا بذارم بعدشم که آلمان میبنده تا دوشنبه.دلی هسم دوم راهنمایی کلا